مهارت های ارتباطی همسران
[box type=”shadow” align=”aligncenter” class=”” width=”35″]واز نشانه های خداوند این است که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنها آرامش یابید و میانتان مودت و رحمت قرار داد، در این نشانه هایی است برای گروهی که تفکر می کنند. (سوره روم ، آیه ۲۱)[/box]
مهارت های ارتباطی همسران و خانواده نهاد اصلی و مهم یک جامعه بوده
و برقراری ارتباط انسانی سالم و درست میان اعضای خانواده مهم ترین عامل سلامت و ثبات خانواده است.
مهارت های ارتباطی همسران به مهارت و دانش نیاز دارد،
بالطبع زندگی مشترک بین دو جنس متفاوت نیز نیازمند دانش ، دانایی و مهارت های لازم است.
تفاوت های ذاتی زنان و مردان
با زنان و مردان همواره باید با مساوات برخورد شود،
زیرا همه حق رشد و شکوفایی آزادانه را دارند.
اما واضح است که توانایی و استعداد های ذاتی آنان برابر نیست.
زنان و مردان از لحاظ سیستم هورمونی بدن و ساختار مغز با هم متفاوت هستند.
به عبارت دیگر زن ومرد ارزشی برابر داشته، اما از نظر جسمی و روانی تفاوتهای قابل توجهی دارند.
واقعیاتی که در این مقاله مهارت های ارتباطی همسران مطرح می شود،
به هیچ وجه جنبه ی برتری جنسی ندارد،
بلکه نشان می دهدکه هر دو جنس در مهارت های ارتباطی همسران به الگوهای رفتاری مشخصی تمایل دارند
و دانستن مهارت های ارتباطی همسران منجر به درک متقابل
و بهتر زن و مرد از رفتارهای یکدیگر و واکنش مناسب در مقابل این رفتارها را سبب می شود.
حواس زنان و مردان
شبکیه چشم زنان دارای سلول های مخروطی بیشتری بوده
لذا زنان از حس بینایی قوی تری نسبت به مردان برخوردارند.
زنان می توانند به راحتی اطراف خود را تا حداقل ۴۵ درجه از چپ و راست ، همچنین از بالا و پایین ببینند
در این زمینه زاویه دید برخی از زنان بسیار گسترده تر بوده و به همین دلیل در هر محیطی که وارد شوند،
بدون آنکه زیاد سر خود را بچرخانند می توانند ارزیابی دقیقی از آنچه که در محیط وجود دارد داشته باشند
و اشیا و افراد مختلف حاضر در محیط و رفتارهای آنها را زیر نظر بگیرند.
چشم مردان بزرگتر از چشم زنان است
لذا دید تونل مانندی به آنها می دهد که سبب دید بسیار دقیق برای آنان می شود ،
از این لحاظ مردان در نشانه گیری دقیق تر و شکارچیان بهتری نسبت به زنان بوده و رانندگی در شب برای آنها آسان تر است.
مغز زنان می تواند صداها را به طور دقیق تر از هم تشخیص و اجزای آن را مشخص و تقسیم بندی کند،
لذا بسیاری از زنان می توانند به طور همزمان در حین گفتگو با شخص دیگر،
صدای صحبت نفر سومی را نیز بشوند
و یا در جلسه ای که همه در حال گفتگو و مباحثه هستند
به راحتی صدای یکدیگر را شنیده و به طور همزمان در چند بحث شرکت کنند.
ولی مردان ممکن است وقتی تلویزیون روشن است نتوانند به راحتی گفتگویی را پیگیری کنند.
زنان در شب با صدای گریه ی بچه یا حتی تغییر در ریتم تنفسی او بیدار می شوند،
اما مردان صدایی را که می شنوند به راحتی جهت یابی و منبع صدا را پیدا می کنند.
در مغز زنان بخش مشخصی برای زبان وجود دارد
که عمدتا در جلوی نیمکره چپ مغز قرار گرفته و بخش کوچکتری هم در جلوی نیمکره راست است.
این تقسیم بندی در دو نیمکره ، باعث شده است که زنان خوب صحبت کنند
و همزمان علاوه بر صحبت کردن به کار دیگری بپردازند و در گنجینه ی لغات از مردان برتر باشند.
مغز مردان به بخش های جداگانه ای تقسیم بندی شده و قادر است
اطلاعات را تفکیک و ذخیره نماید.
در پایان یک روز پر دردسر ،
مغز مرد تمام مشکلات را به راحتی در یک فهرست ذهنی جمع آوری و در اتاق انتظار قرار می دهد.
در حالیکه مغز زنان نمی تواند اطلاعات را به همین روش نگه داری کند،
ناچار زنان با مشکلات سپری شده در طی روز در ذهنشان دست به گریبانند.
اگر زنی در پایان صحبت می کند،
به دنبال راه حل نیست و نمی خواهد نتیجه گیری کند ،
او تنها می خواهد در مورد مشکلات روحی اش صحبت کند.
مهارت های ارتباطی همسران و گفتگوی مردان
اغلب مردان ، در دلشان با خود گفتگو می کنند،
چون آنان قدرت بیان زنانه را ندارند.وقتی مردی می نشیند و از پنجره به بیرون خیره می شود،
با خود در ذهنش در حال گفتگو است.
وقتی زنی با مردی در این وضعیت رو به رو می شود ،
گمان می کند که مرد بی حوصله و یا تنبل شده و سعی می کند با او صحبت کرده یا کاری را به او محول کند.
مردان اغلب ترجیح می دهند در این حالت باشند و طبیعی است خروج اجباری از این حس باعث عصبانیت آنان گردد.
تفکر زنان و مردان
زنان با صدای بلند فکر کردن را حرکتی دوستانه تلقی می کنند.
به این ترتیب اجازه می دهند تا دیگران در افکارشان شریک شوند.
اما مردان این موضوع را طور دیگری می بینند.
در ارتباط بین دو جنس ، هر دو طرف باید یاد بگیرند،
با شیوه ها و راه حل های متفاوت با طرف مقابل کنار بیایند.
مردان باید بدانند که یک زن وقتی چیزی را تعریف می کند،
الزاما از او راه حل نمی خواهد و زنان باید بدانند
که وقتی مردی زبان نمی گشاید حتما به این معنی نیست که اوضاع به هم ریخته است.
وقتی زن حرف می زند ، مرد فکر می کند او غر می زند ،
در حالیکه زن از حرف زدن تنها به عنوان یک عنصر ایجاد ارتباط و استحکام بهره می گیرد.
وقتی یک مرد خاموش می شود،
این احساس برای زن پیش می آید که مرد او را دوست ندارد،
حال آنکه مرد به دلیل اینکه نیازش به حرف زدن کمتر است ، تمایل زیادی به حرف زدن ندارد.
این تفاوت در حرف زدن باعث می شود در پایان روز زمانی که زن ومرد سر میز شام می نشینند ،
به خصوص اگر زن خانه دار باشد یا نوع کارش طوری بوده که در طی روز کمتر است حرف زده است،
سبب دلخوری می شود ،
زیرا زن نیاز دارد حرف بزند و جستجو و پرسش کند و مرد احساس می کند بازجویی شده و عصبی می گردد.
